Inhoudsopgave

Procesbeschrijving I

thema’s afwegen

Alleen een genie houdt orde, een dwaas kijkt door de chaos heen

Verslingerd

Alter ego

Homo ludens

Wolfgang Laib

eigenthema

conclusie thema, inhoud

verslingert, verwikkeld, zicht bevinden in, het klinkt best ingewikkeld;

het interesante aan het begrip verslingert vind ik de mogelijkheid om terecht te komen in situaties en omgevingen die totaal afwijken van de gebruikelijke gang van zaken en emoties. Als je verslingert bent zijn er twee opvattingen. De ene mentaliteit is vastzitten, zoals bijvoorbeeld de hond die alle kanten op dwarreld en je met jezelf en de hondenriem in de knoop zit. De tweede is meebewegen, zoals na een concert met de massa mee naar de uitgang. Dat betekent niet dat het een de ander uitsluit. zo kan een blad meebewegen met de wind maar zit nog steeds vast aan de tak. In eerste instantie had ik gekozen voor het thema alter ego, het persoonlijke en de dubbelzinnigheid sprak me aan, maar ik vond het lastig om er een concreet idee bij te bedenken, dus tijdens het maken van beeld en het zoeken naar inspiratie kwam ik er toch achter dat het thema verslingert leuker was en in mijn ogen kon ik met verslingert een origineler beeld creëren.

In het onderzoeken naar de verschillende interpretaties van “verslingert” kwam ik de term entanglement tegen. Entanglement in kunst verwijst naar een artistieke benadering waarbij de grenzen tussen de verschillende disciplines vervagen en verschillende media worden gecombineerd om nieuwe vormen en betekenissen te creëren. Het idee van entanglement gaat terug op de theorie van kwantumverstrengeling, waarbij deeltjes op een fundamenteel niveau met elkaar zijn verbonden en elkaars eigenschappen beïnvloeden. De combinatie van wetenschap met verschillende media spreekt mij heel erg aan.

In de kunstwereld kan entanglement betekenen dat bijvoorbeeld de grenzen tussen beeldende kunst, geluidskunst, performancekunst en digitale kunst vervagen en worden gecombineerd tot één werk. Het kan ook betekenen dat er samenwerkingen plaatsvinden tussen kunstenaars, wetenschappers en technologen, waarbij verschillende kennisgebieden en disciplines worden samengebracht om nieuwe inzichten en ervaringen te creëren.

Entanglement in kunst kan leiden tot complexe, gelaagde werken die meerdere perspectieven en interpretaties mogelijk maken. Het kan ook leiden tot interactieve kunstwerken waarbij het publiek actief betrokken wordt en mede vormgeeft aan de ervaring. Door verschillende media en disciplines te combineren, kan ik nieuwe manieren vinden om concepten en ideeën uit te drukken en de mogelijkheden van kunst als communicatiemiddel van mijn interprestatie van verslingerd uitbreiden.

In mijn werk wil ik de dubbelzinnigheid van verslingert laten zien. Het werk zal zowel aspecten bevatten van vastzitten en momentopnames als mee bewegen en verandering. Het staat symbool voor de herkenbare innerlijke afwegingen van waar bevinden we ons in het leven/ waar ben ik in verslingert, is dit de goede weg/ laat ik mij mee bewegen of sta ik stil/zit ik eigenlijk vast. Daarbij wil ik de kijker zich herkent in het werk aan het denken zetten. Dit wil ik bereiken door te spelen met compositie, bekadering, materiaal en stijl.

vooronderzoek

Inspiratie

kunstenaars

Anni Albers

Anni Albers was een Duits-Amerikaanse textielkunstenares en docente die bekend stond om haar innovatieve werk en invloedrijke werk in de textielkunst. Ze was een pionier in de textielkunst en gebruikte haar weeftechnieken om zowel abstracte als figuratieve ontwerpen te maken. Haar werk wordt gekenmerkt door een voorliefde voor geometrische patronen, gedempte kleuren en subtiele texturen. Haar ontwerpen omvatten vaak herhaling en variatie, waardoor er ritmische en repetitieve structuren ontstaan. Een belangrijke drijfveer voor Anni Albers was het verkennen van de mogelijkheden van textiel als kunstvorm en het verleggen van de grenzen van traditionele ambachten. Ze was ook geïnteresseerd in de relatie tussen ambacht en modernistische kunst en probeerde deze twee werelden met elkaar te verbinden. Daarnaast was ze erg begaan met het belang van onderwijs in de textielkunst en gaf ze les aan gerenommeerde kunstacademies, waaronder het Bauhaus in Duitsland en later het Black Mountain College in de Verenigde Staten.

Werkmethode: Anni Albers was zeer geïnteresseerd in de technische aspecten van textielproductie en experimenteerde vaak met verschillende weeftechnieken en materialen. Ze zag het weefgetouw als een instrument voor creativiteit en als een manier om complexe visuele structuren te creëren. Ze was ook erg begaan met de sociale en culturele betekenis van textiel en probeerde dit te integreren in haar werk.

Persoonlijk vind ik haar werken visueel heel sterk, de kleuren springen eruit en haar composities zeer ordelijk ondanks de felle kleuren of kriskras patronen. Wat ik van Annie Albers wil meenemen in mijn werk is de verslingerdheid in stoffen waarin draden vast zitten maar het geheel toch kan bewegen en vervormen.

Ronald de Ceuster

Ronald de Ceuster is een hedendaagse Nederlandse kunstenaar wiens werk de relatie onderzoekt tussen natuur, technologie en menselijk gedrag. Zijn kunst staat bekend om zijn complexe en veelzijdige samenstelling, waarbij verschillende materialen en technieken worden gecombineerd om meeslepende en prikkelende ervaringen te creëren voor kijkers.

De kunst van De Ceuster is voornamelijk gericht op het idee van transformatie en metamorfose, waarbij vaak organische en anorganische materialen worden gebruikt om hybride vormen te creëren die de grenzen tussen het natuurlijke en het door de mens gemaakte doen vervagen. Zijn werk omvat vaak digitale technologie, zoals projectiemapping en interactieve installaties, om dynamische en interactieve werken te creëren die het publiek betrekken.

Een van de meest opvallende werken van De Ceuster is “Vortex”, een grootschalige installatie bestaande uit een wervelende massa van bladeren, takken en andere natuurlijke materialen die door een reeks ventilatoren en motoren in de lucht worden gehouden. De installatie is ontworpen om een gevoel van beweging en stroming te creëren, waarbij de natuurlijke patronen van wind en water worden nagebootst. Kijkers worden uitgenodigd om de installatie binnen te gaan en te interageren met de wervelende massa van puin, waardoor er een gevoel van onderdompeling en verbinding met de natuurlijke wereld ontstaat.

De werkmethode van De Ceuster omvat een proces van experimentatie en exploratie, waarbij vaak door trial and error nieuwe materialen en technieken worden ontdekt die kunnen worden geïntegreerd in zijn kunst. Hij werkt vaak samen met andere kunstenaars, wetenschappers en ingenieurs om de raakvlakken tussen kunst, wetenschap en technologie te verkennen.

De belangrijkste drijfveer voor de kunst van De Ceuster is om de relatie tussen de mensheid en de natuurlijke wereld te onderzoeken en het bewustzijn te vergroten over de impact die menselijk gedrag heeft op het milieu. Zijn werk zoekt naar uitdagingen voor de perceptie van kijkers van de natuurlijke wereld, waarbij ze worden aangemoedigd om de schoonheid en complexiteit van de omgeving om hen heen te zien en om na te denken over hun eigen rol bij het vormgeven van de wereld waarin we leven.

Al met al is de kunst van Ronald de Ceuster een fascinerende verkenning van de raakvlakken tussen natuur, technologie en menselijk gedrag. Via zijn complexe en veelzijdige samenstelling nodigt hij kijkers uit om na te denken over hun eigen relatie met de natuurlijke wereld en om na te denken over de manieren waarop ze kunnen helpen bij het behoud en de bescherming van het milieu voor toekomstige generaties.

Waarom ik voor deze Nederlandse kunstenaar hebt gekozen als inspiratiebron is omdat ik in dit werk het zelfde uitgangspunt wil bereiken als dat hij vaak toepast in zijn werken, namelijk verschillende materialen combineren en zo de kijker aan het denken zetten. Daarnaast komt zijn experimenterende werkwijzen zeer overeen met die van mij, ik zat vast met meerdere thema’s in mijn hoofd waar ik van zowel alter ego als verslingerd geen concreet idee heb, na onderzoek gedaan te hebben naar kunstenaars en ander werk dat mij aanspreekt ga ik gewoon werk maken en wil ik verder met verslingert. Voor mijn eindwerk hou ik ook zijn koppeling van mensheid in het onderbewuste in mijn achterhoofd omdat ik dat een heel interessant aspect vind.

Beeld

Stretched

vervorming, het idee van een fotoserie met verschillende vlakken van het hoofd naast elkaar zetten heb ik van Pinterest maar daar heb ik wel mijn eigen draai aan geven. Nadat ik de eerste fotoserie hebt gemaakt ( bovenste foto ), Ben ik verder gaan klooien met de Photoshop app op mijn telefoon. In deze fase van het proces merkte ik dat ik vastliep met de thema alter ego maar had ik ook nog geen idee wat ik met verslingerd wilden te doen. Dus dit is gewoon beeld creëren n om ideeën op te doen.

Met het bewerken van de foto’s kan ik er achter dat het korrelige zwart wit beeld heel mooi aansluit bij de dubbelzinnigheid van beide onderwerpen, de compositie in de originele kleuren kwamen heel slordig en onprofessioneel over. Mijn stijl is in het algemeen zeer verfijnd dat betekent niet dat ik geen slordigheid in mijn werk wil maar ik was het alleen toe op plekken waar ik vind dat het bijdraagt aan het beeld dat ik wel over breken dus daarom heb ik wel gekozen voor een zwart-wit beeld maar heb ik het korrelige en de ruis omarmt.

De verschillende aanzichten van mijn hoofd geven een soort vervaagt beeld dit is visueel heel sterk en makkelijk toe te passen en bij de thema’s. Wat bij de thema’s gemeen hebben is het vervloeien en veranderen, alter ego doet dat met verschillende blikken op iemand of persoonlijkheid en verslingerd doet dat in de strijd tussen meebewegen, vast zitten of ergens tussen in. Naast dat was het ook heel leuk om met verschillende effecten en filters te experimenteren in Photoshop.

Bitter parts ( in serie )

verslingerd tussen twee stijlen, Ik ben verslingert geraakt met de lijn compositie van de citroenen. Met dit werk ben ik gewoon beeld gaan creëren met de thema verslingerd in mijn achterhoofd. Ondanks dat ik tevreden was met het nieuwe thema vond ik het nog steeds lastig om een idee of uitgangspunt te bedenken zo begon dit schilderij gewoon als een klassieke rij citroenen en het idee van de koperen rand en de blauwe accenten van vanzelf. Het kader sluit goed aan bij mijn interpretatie van verslingerd, de hele voorstelling is een moment opname maar door het kader om die 1 1/2 citroenen rechts creëert een gevoel van vastzitten. De rij citroenen is duidelijk deel van elkaar maar de citroenen rechts worden toch gescheiden van de volledige moment opname dus een deel blijft vast zitten een beweegt niet mee met de rest van de compositie maar ze zijn toch verbonden/ verslingert met elkaar.

Dit paradoxale vind ik persoonlijk heel interessant maar wel lastig om dit in mijn eindwerk op zoom manier weer te geven dat dit voor de kijker ook duidelijk is. De kader halte publiek uit zijn verwachting en belicht de citroenen waardoor die meer naar voren worden gehaald en het de kijker bijna forceert om zich af te vragen waarom het daar is en wat ik wil laten zien. Ik denk dat aspect lastig is om volledig uit te denken en dat het beter is als ik op gevoel te werk ga en vanzelf kansen zien waar ik de verwachting kan breken en de kijker kan laten meedenken.

verdraait

Deze proef heb ik gemaakt toen ik het thema alter ego nog aanhield. Hier is dus het alter ego van een kruk te zien, met verschillende perspectieven, functies en vervreemdingen. Persoonlijk vind ik het een heel sterk en origineel beeld dus ik heb besloten om het wel mee te nemen in mijn proces ondanks dat het niet helemaal past bij mijn uitgangspunt met verslingert.

Vast klampen (ets)

Dit is de eerste proefje waar ik me echt bezig heb gehouden met het thema verslingerd. En op een plastic plaat heb ik twee handen geëtst, de verslingerdheid in dit werk zitten vooral in het netwerk van bloedvaten en kronkels in de handen. Van tevoren had ik al verwacht dat deze ets te gedetailleerd/ te kleine krasjes had om mooi of duidelijk te kunnen afdrukken dus heb ik besloten om de klasse te vullen met witte verf zodat ze duidelijker te zien zijn op de zwarte achtergrond en zo een contrast creëren.

vastklampen (projectie)

Toen ik s’avonds de ets aan het afmaken was viel mijn ineens de reflectie op mijn muren op. Dat vond ik wel interessant en zo ben ik spontaan foto’s gaan maken. Hierbij ben ik gaan experimenteren met belichting hoeken en achtergrond. Het was leuk om de foto’s te maken en er kwam een sterk beeld uit. Vannuit de projectie is het pas echt goed te zien dat het bloedvaten voor moet stellen in de handen.

De handen staan los van elkaar maar zijn toch verslingert met de aders. Aanvankelijk belde ik niks doen met het menselijk lichaam en me meer focussen op de plant aardige natuur, omdat het anders snel heel persoonlijk wordt maar juist door het lichaam wel te gebruiken creëer je een veel sprekender en herkenbaar ter beeld voor de kijker. Daarnaast is het ook een interessante uitdaging voor mij want ik heb al lang geen realistische herkenbare menselijke figuren gebruikt in mijn werk. Dus uit deze at heb ik besloten om de mens wel te gebruiken in mijn werk, echter vind ik dat een portret integreren in mijn werk te erg afleidt van de rest van de compositie en onorgineel want je blik wordt snel getrokken door en gezicht. Daarom ga ik gebruikmaken van een vogelvlucht perspectief waardoor alleen mijn Krijn en armen te zien zijn om zo hopelijk een origineel en sterk beeld te creëren.

Voorstelling , Beeldende aspecten, Materialen en technieken

Het uitgangspunt van het werk is om de paradox van verslingert zijn in vastzitten aan loskomen op een manier dat het voor de kijker ook een afweging maakt of de inhoud vastzit, mee beweegt of iets daar tussen in. In mijn onderzoek en met het maken van beeld ben ik er achtergekomen dat ik de interpretatie niet volledig moet overlaten aan de kijker omdat ik anders te veel aspecten in het werk moet stoppen waardoor de paradoxe kern verloren gaat. Daarom heb ik ervoor gekozen om vooral te focussen op dat het vast zitten in de tijd het meebewegen niet uitsluit.

Een belangrijk beeldend aspect in mijn eindwerk is door middel van slim gebruik te maken van de kadering compositie en kleurgebruik de afwegingen die van maken als we verslingerd zijn. Hier in gebruik ik verschillende materialen en werk in verschillende stijlen. De ondergrond is een houten plaat waarop ik ga schilderen, tekenen en dingen op ga plakken. De achtergrond zal bestaan uit een crèmekleurige overal maar en ik langs de rand gaten heb geboord waar ik draad doorheen kan steken en dan kader omheen kan haken dit creëert eenheid en trekt de aandacht van de kijker, ook is de houten plaat te doen om spijkers in te slaan dus op deze manier kan ik de draad nog steeds vast maken en gebruiken in het werk.

In mijn eindwerk pas ik dezelfde techniek toe als die ik heb gebruikt met het maken van proefjes, ik weet de boodschap die ik wil brengen met het werk dus ik ga aan de slag en experimenteren met wat wel en niet werkt. Wat ik wel zeker weet is dat ik wetenschap en rechte lijnen wil combineren met organische en expressieve aspecten zo mijn interpretatie van verslingert weer te geven.

procesbeschrijving 2

Inhoud en voorstelling

In het maak proces ben ik me bij elke kleur, vorm en onderdeel gaan afvragen of het in het werk past en of het de boodschap versterkt, zo ben ik gaandeweg op het eindwerk gekomen. Deze werkwijze werkt voor mij heel goed, omdat ik nog geen concreet beeld had hoe ik alles eruit wilde laten zien. Eigenlijk vind ik het ook wel leuk om gewoon te beginnen en terwijl ik bezig ben na gaan denken over hoe het werk mijn boodschap overbrengt.

Op het bord heb ik een geschilderd bovenafzicht van mezelf geplakt. Ik heb hiervoor gekozen omdat het de kijker letterlijk iemand laat zien die verslingert is, en zowel vast in de moment opname maar wel de mogelijkheid om de arm ergens anders uit te steken. De camera hoek is zorgvuldig gekozen zodat het niet alleen een origineel en sterk beeld geeft maar doordat de kijker het gezicht niet ziet creëert het een mysterieus gevoel. De kijker kan de emotie niet aflezen. De arm met de pen is express aan die kant geplakt om de verwachting van de kijker te breken, want het is logischer om de arm aan de andere kant te laten verschijnen.

Het donkerblauwe kader benadrukt het beklemmende gevoel van vastzitten net als het bovenaanzicht en de figuren die binnen de cirkels bijven. Contrasterend breken de lijnen rechts boven en de cirkels rechts onder het kader en geeft het een dynamisch gevoel.

Vormgeving

Het kleuren palet voor dit werk was een enorme opgaven, het blauwe kader waar ik mee begon stond in een mooi contrast met het witte ovaal. Ik wilde graag groen gebruiken maar in combinatie met de verschillende blauwe kleurvlakken die ik op het bord had geschilderd werd het rommelig en ontstond er geen eenheid. Aanvankelijk had ik ook oranje accenten toegevoegd die overeen kwamen met de schaduwen van mijn armen op het werk, maar dat werkte niet. Dus heb ik de schaduwen op mijn arm en handen blauw geverfd en de minder natuurgetrouwe schaduwen passen veel beter in dit werk.

Centraal in dit werk is de combinatie tussen strakke en organische lijnen, zo wordt het dilemma tussen vast zitten en mee bewegen extra benadrukt. In mijn onderzoek kwam ik er al achter dat de combinatie van wetenschap en architectuur en organische aspecten heel mooi kan werken in dit werk en na testen en proberen vind ik dat het een heel sterk beeld geeft.

Ik heb gekozen voor een overal compositie waarin alles gebalanceerd is en niets er specifiek uitspringt, ook het kleurgebruik is zeer gebalanceerd omdat het anders te chaotisch zal worden door alle verschillende aspecten die zich in het werk bevinden, waaronder vervreemding, lijnen en patronen die de kijken (hopelijk) een beetje verwarren.

Een leuk feitje over de verf die ik op sommige plekken gebruikt is dat het licht geeft in het donker. Dat is zo tot stand gekomen omdat ik een tube flow in the dark verf zag in de pipoos en het mij wel heel leuk leek om de wijzers en getallen op mijn horloge glow in the dark te schilderen omdat mijn horloge in het echte leven dat ook heeft. Natuurlijk kon ik het niet alleen bij mn horloge houden en heb het ook gebruikt op andere plekken zodat die onder weinig licht extra benadrukt worden.

boek conserveren, het idee voor dit element van het werk komt van een foto van een oud boek dat door zout water compleet is gekristalliseerd. Het vangen van een een boek in de tijd sprak mij enorm aan en past goed bij het thema van min werk, dus besloot ik om zelf een boek te kristalliseren.

Dat bleek makkelijker gezed dan gedaan. Om een boek te kristalliseren heb ik veel zout en kokend water bij het boek in de ton toegevoegd, echter duurde het heel lang voordat het boek droog was en heb ik uiteindelijk besloten om de pagina’s los te scheuren en op te plakken in plaats van het complete boek.

De gekristalliseerde pagina’s geven een mooie structuur, die op het werk zorgen voor afwisseling en creëert diepte. Zoals te zien is op de onderstaande foto’s.

reflectie

Om nog even kort te reflecteren op het beeld en proces, ben ik dik tevreden. Het kiezen van een thema en een richting op gaan was in het begin best lastig maar toen ik beeld ben gaan maken wist ik gaandeweg welke klant ik op wilde. Ik vond het leuk om te merken dat op een gegeven moment het beeld en de ideeën samen kwamen doordat ik gewoon ben begonnen en op gevoel aftastte wat wel en niet werkt. Ik ben aangenaam verrast met het werk dat ik ondanks de hobbels in het denkproces heb gemaakt, het was een strijd opzich om de kleuren en aspecten samen te laten komen. Deze techniek ga ik zeker vaker gebruiken in de toekomst